دندان شیری

تعداد دندان های شيری در کل بيست عدد می باشد که از سن ۶ – ۸ ماهگی شروع به رويش کرده و تا سن حداکثر ۳ سالگی رويش آنها تکميل ميگردد . افتادن دندان های شيری از سن ۶ -۷ سالگی شروع شده و تا سن ۱۲ سالگی بايد کليه دندان های شيری افتاده و دندان های دائمی جايگزين آنها گردد.
۴ دندان دائمی آسيای اول در سن ۶ سالگی در دهان رويش پیدا ميکند بدون اينکه دندان شيری به جای آن بيفتد . يعنی در سن ۷ سالگی بچه بايد ۲۴ تا دندان در دهانش باشد .
۴ دندان دائمی ديگر که همان دندانهای آسيای دوم ميباشد هم در سن ۱۲ سالگی در دهان رويش پيدا ميکنند و اين دندان ها هم جايگزين دندان شيری نيست بلکه مستقل رويش پيدا ميکنند . يعنی در سن ۱۲ سالگی هم بايستی بچه ۲۸ دندان در دهان داشته باشد علت افتادن دندان های شيری به اين خاطر است که دندان های دائمی زير دندان شيری شروع به رويش که کرد به مرور ريشه دندان شيری را ميخورد و اين روند تا جائی ادامه پيدا ميکند که ريشه دندان شيری به کل از بين رفته و در آخرين مرحله که دندان دائمی در دهان جوانه ميزند دندان شيری مربوطه می افتد
حال اگر روند طبيعی رويش دندانها طی شود بچه در سن ۱۲ سالگی تمامی دندانهای شيری خود را ميريزد و به جای آن ۲۰ دندان دائمی رويش پيدا ميکنند که با 8 دندان آسیای دائمی میشود 28 دندان دائمی.