سن ایمپلنت کردن چه موقعس؟
ممکنه که فکر کنید اگر دندانی رو از دست دادید، چه جایگزینی براش هست.
یا شاید هم شنیده باشید که هنوز هم بهترین گزینه برای جایگزین دندان طبیعی بعد از افتادنش هست.
به چند دلیل درسته.
اول اینکه ایمپلنت جایگزین دندانی میشه که افتاده، در واقع ریشه ای نیست پس با ایمپلنت میشه این کار رو جبران کرد.
ریشه جدید، که از جنس تیتانیوم هست، به حفظ جایگزینی دندان ها با عنوان بهتری کمک میکنه، گزینه ای بهتر از دندان های مصنوعی.
از شیفت دندان های باقی مانده در دهان هم جلوگیری می کنه.
ترسی از بد شکل شدنش ندارید یا خجالت نمی کشید، به خاطر دندان هایی که دیگر نیستند، اما حالا جایگزین شدند و می توانید بخورید، بخندید، سرفه کنید، یا عطسه کنید بدون هیچ ترسی.
با وجود همه این ها، ایمپلنت هم برای همه خوب نیست.
در واقع سن ایمپلنت کردن بسیار مهمه. شامل بیمارانی میشه که زیر ۱۸ سال هستند و نمی تونند ایمپلنت کنند.
قبل از اینکه بیمار ایمپلنت کند، باید کامل فکش رشد کرده باشد.
معمولا تا اواخر نوجوانی یا حتی اوایل جوانی و بزرگسالی این رشد کامل نشده.
بنابراین، تیم دندانپزشکی به ندرت میشه که برای افراد زیر ۱۷ سال ایمپلنت کنند.
در واقع قانون سن ایمپلنت کردن بسیار مهمه و محدودیت دارد.
برای اینکه مشخص بشه بیمار آماده ایمپلنت کردن هست، یکی از دندانپزشکان عکس رادیولوژی از استخوان فک می گیرد، سپس می توان آن موقع اجازه داد که آیا می تونه ایمپلنت کنه یا نه.
نیمی از زنان و مردان بالای ۶۵ سال حداقل یک دندان افتاده دارند.
همین باعث میشه که کاندیده های مناسبی برای ایمپلنت کردن باشند.
در واقع قانون ایمپلنت کردن برای آن ها صدق می کند.
حتی افراد پیر در سنین ۸۰ تا بالای ۹۰ سال.
حتی آن هایی که چند سال با دندان مصنوعی زندگی کردند، می توانند سراغ ایمپلنت بیایند و از بابت تکان نخوردن دندان ها خیالشان راحت باشد.
بزرگترین تفاوت بین جوانان و پیرترها برای ایمپلنت کردن، اینکه در اولین مرحله چطور شده دندانشان را از دست دادند.
ممکنه به خاطر تصادفی بوده یا پوسیدگی یا بیماری خاصی.