آیا راهی برای نجات دندان خراب هست؟

دندانپزشکی ترمیمی

واژه ترمیم در دندانپزشکی برای ترمیم ساختار یک دندان خراب یا از دست رفته استفاده می شود.

ترمیم دندان یا به طور مستقیم انجام می شود یا غیر مستقیم.

ترمیم مستقیم داخل دندان صورت می گیرد.

در حالی که ترمیم های غیر مستقیم برای برای قسمت خارجی دهان و سپس فیکس کردن یک دندان یا دندان های دیگر استفاده می شود. مثل روکش دندان یا لمینت دندان.

چیزی که برای شما مناسب باشد، بستگی به مشکلی دارد که شما دچارش باشید.

اما یکسری اولویت های شخصی هم می باشند که نقش عمده ای در تصمیم گیری تان دارند.

انواع روش های دندانپزشکی ترمیمی

دندانپزشکی ترمیمی مستقیم :

با دندانپزشکی ترمیمی مستقیم، همه کارهای دهان و دندان به طور کامل صورت می گیرد.

در این پروسه که معمولا پرکردن دندان یاد می شود، شامل جایگزینی یک ماده نرم و قابل انعطاف استفاده می شود که در حفره دندان قرار گیرد.

این ماده سپس سخت می شود تا ساختار دندان را ترمیم کند.

گاهی اوقات برای ترمیم ظاهر دندانی که خراب شده.

مواد پرکردنی یکی از محافظه کارترین روش های ترمیم دندان است و اغلب هم کم تهاجمی تر است.

سه ماده هستند که معمولا برای این کار استفاده می شوند :

آمالگام نقره ای ماده ایست که ۵۰درصد شامل جیوه و ۵۰درصد نقره، روی، مس و قلع می باشد.

مزیت آمالگام در هزینه کمتر، گذاشتن راحت تر، و استحکام و دوام بیشتر است.

از طرفی دیگر، عیب آن در این است که از لحاظ زیبایی چندان جنبه های مثبت ندارد.

حتی ممکن است منجر به ترک خوردن دندان شود یا باعث شود باکتری ها و تکه های غذا در ترک ها گیر کنند.

کامپوزیت هم از ترکیب پودر شیشه و پلی اکریلیک می باشد که سپس سخت می شوند، و به رنگ کرم می باشند.

این پرکردنی ها به مراتب ضعیف تر هستند و برای دندان های شیری استفاده می شوند، نه برای سطوح جونده.

علاوه برآن، قیمت متوسطی دارند، شامل فلوراید می باشند و از پوسیدگی جلوگیری می کنند.

دندانپزشکی ترمیمی غیر مستقیم :

در دندانپزشکی ترمیمی غیر مستقیم، اصل کار خارج دهان است.

مثلا ونیرها، روکش ها، بریج، ایمپلنت، این لی ها، و آن لی ها. در حالی که برخی اشاره می کنند دندان مصنوعی یا پروتز هم جز دندانپزشکی غیر مستقیم می باشد.

این واژه معمولا برای ترمیم های دائمی یا نیمه دائمی نسبت به مدل های متحرک استفاده می شود.

به خاطر اینکه این روش ها نیاز به کار بیشتری دارند (مثل قالب گیری دندان، آماده سازی دندان، ساخت و ونیر موقتی، بریج، یا روکش) که هزینه بر هستند.

از طرفی دیگر و جنبه مثبت آن، می توانند ظاهر زیبایی به دندان ها و دهان دهند.

حتی در مواردی که اسیب دندان شدید باشد.

متداول ترین روش های دندانپزشکی غیر مستقیم که استفاده می شود :

لمینت یا ونیر دندان که به عنوان باندینگ غیر مستقیم دندان شناخته شده اند، پوسته های نازکی از پرسلین اند که روی مینای دندان آسیب دیده، بدرنگ شده یا بدشکل شده قرار می گیرند.

این روش با استفاده از قالبگیری دندان هایتان ساخته می شوند و مطلوب نظرتان می باشند، چون رنگ و شفافیت آن ها عین دندان های طبیعی می باشد.

روکش های دندان هم که با عنوان کلاهک دندان یا dental caps شناخته شده اند، به طور کامل سطح یک دندان را پوشش می دهند.

معمولا به سطحی که چسب زده شده می چسبند.

هم استحکام دندان را بالا می برند و هم ظاهر خوبی به دندان می دهند.

روکش ها از جنس فلز، طلا یا تیتانیوم، سرامیک مثل زیرکونیا، سیلیکا، یا آلومینیوم، یا کامپوزیت سرامیک ـ فلز می باشند.

بریج دندان هم در واقع دندان های مصنوعی می باشند که بین دندان های واقعی قرار می گیرند تا فاصله ای که بین دو دندان افتاده است را پرکنند.

دندان های طبیعی که از بریج حمایت می کنند، اباتمنت نامیده می شوند.

یک بریج ممکن است یا فیکس شود (با دو اباتمنت وصل شود)، کنسول شود (به یک اباتمنت وصل شود) یا چسبانده شوند (به اباتمنت مجاور وصل شود).

بریج معمولا از جنس پرسلین، فلز، یا پرسلین فیوزشده به فلز (PFM) می باشد.

ایمپلنت دندان هم جز ابزار دندانپزشکی می باشد که با جراحی به استخوان فک متصل می شود.

ایمپلنت حتی شاید برای استفاده بعنوان روکش یا بریج هم به کار گرفته شود.

این روش اغلب نیاز به چندین گام برای ساخت پروتز موقتی دارد.

سپس کشیدن دندان آسیب دیده، آماده سازی محل دندان، ساخت پروتز دائمی، و وصل آن به ایمپلنت.

زمانی که این پروسه کامل شد، ۳ تا ۶ ماه طول می کشد که استخوان جدید اطراف ایمپلنت شکل گیرد و جای آن مطمئن شود.

این لی ها هم شباهت پرکردنی ها را دارند.

بجای اینکه از مواد نرم استفاده کنند، از طلا، یا کامپوزیت رزین برای قالبگیری استفاده می کنند.

این لی شکل گرفته، مثل ظاهر دندان طبیعی می باشد، سپس به جای خودش چسبانده می شود.

این لی ها کمتر احتمال انبساط و انقباض نسبت به پرکردنی ها دارند. معمولا هم برای پوسیدگی یا شکستگی استفاده می شوند.

آن لی ها معمولا گسترده تر از این لی ها می باشند.

به جای بازیابی جای شگستگی یا پوسیدگی، یک آن لی می تواند جایگزین دندان شکسته شده شود.

آن لی فرقش با روکش در این است که تنها بخشی از دندان را پوشش می دهد، نه داخل آن را.